نیازهای توانبخشی بیماران با ناتوانی جسمی ناشی از حوادث ترافیکی برای بازگشت به جامعه: یک مطالعه کیفی

مقدمه:افزایش روزافزون حوادت و سوانح ترافیکی منجر به افزایش مصدومین و معلولین گردیده که بدرجات مختلفی دارای انواع محدودیتها و معلولیتهای جسمی هستند، خوشبخنانه پیشرفتهای روز افزون علوم پزشکی، پرستاری و توانبخشی منجر گردیده بیشتر افراد با ناتوانیهای جسمی، توان بازگشت به جامعه را بدست آورند، برای بازگشت به جامعه باید نیازهای افراد ناتوان بخوبی شناخته شود تا با رفع آنها زمینه حضور در جامعه برای آنها فراهم گردد. هدف از این مقاله بررسی و درک نیازهای توانبخشی بیماران با ناتوانی جسمی ناشی از حوادث ترافیکی برای بازگشت به جامعه است. روش پژوهش: این مطالعه با رویکرد تحقیق کیفی و با روش تحلیل محتوای کیفی انجام گردید، 12 مشارکت کننده از هر دو جنس با دامنه سنی 18 تا 45 ساله با سابقه حداقل 3 ماه ناتوانی جسمی اندام فوقانی ، تحتانی,و یا صدمات طناب نخاعی با روش نمونه گیری هدفمند از دو مرکز تخصصی بیمارستانی و کلینیکهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند جمع آوری و تا اشباع داده ها ادامه یافت. تجزیه و تحلیل داده ها به طور مستمر و همزمان با جمع آوری داده ها و به صورت مقایسه ایی با رویکرد تجزیه و تحلیل محتوای قراردادی انجام گردید. یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه سه طبقه اصلی این مطالعه شامل نیازبه قرار گیری درچتر حمایتی، نیاز به تداوم مراقبتی، و نیل به استقلال مشخص گردید. در حقیقت نیازهای این مددجویان مورد حمایت قرار گرفتن از سوی دیگران شامل خانواده و جامعه، استمرار مراقبتها در سراسر دوران معلولیت و نیاز به استقلال بوده است. نتیجه گیری: نیازهای شناخته شده در این تحقیق باید در طراحی برنامه های مراقبتی مددجویان گنجانده شود. لذا پیشنهاد می گردد، برای دستیابی ناتوانان جسمی ناشی از سوانح ترافیکی به استقلال، فراهم نمودن حمایت کافی آنها و همچنین در دسترس قراردادن و تداوم مراقبتها برای آنها، از رویکرد توانبخشی خانواده و جامعه محور با مدل توانبخشی چند بعدی فراگیر که می تواند هر سه دسته نیاز فوق تامین نموده و پوشش دهد، استفاده گردد.